Descuberta musical

Xa temos dito algunha vez que si o persoal xunteiro soubese deste noso acubillo, invadiríalle unha mestura de sorpresa, incredulidade, desinterese e indiferencia. É por iso que a endogamia administrativa non tería o menor sentido. Para iso están os boletíns sindicais. Temos que recoñecer que foi a nosa amiga Pícara de Allegue a que nos achegou a este mundo blogomilleiro do que aprendemos tanto e que tanto nos descobre.
Negámonos a admitilo pero a pirámide toda ten xa unha idade e o bloguerío non nos anima moito a pensar o contrario. Moita xente nova anda por estes mundos 2.0 e nós imos enganchando. Moi torpemente pero imos enganchando.
Exemplo do que estamos a dicir: a música. Somos fill@s dos oitenta (algúns de antes) e polo que respecta a música galega cústanos moito separar a música en galego da música tradicional galega.
E chega o blogomillo e ábrenos as orellas e descóbrenos todo un mundo musical en galego, feito por xente nova que quere facer a súa propia música en galego(e vaia si a fai), a parte do tradicional, ao que damos o visto e prace de mil amores. The homens, Fanny & Alexander, Loretta Martin, Arredemo e poderiamos seguir enumerando grupos que fomos escoitando grazas ao bloguerío. Grazas a todos eles temos as orellas e a mente un pouco máis aberta.
A mostra do botón vai ser o Projecto Mourente. Grupo que nos sorprendeu moi gratamente. E o directo xa ben o vedes neste vídeo tubo.



Se cadra, escoitades mellor a versión gravada

boomp3.com

Non temos máis que dicir que imos facer unha solicitude formal en vicepresidencia para que todos estes grupos pasen a formar parte do fío musical dos edificos administrativos (nada de copes, seres, ondas, nin puntos).

Fóra do mundo.

Ai, que vergonza. Xa vai vir o antroido e nós aínda felicitando as festas do Nadal. Xa tiñamos todo programado para facer un par de entradiñas e mesmo mirar de darlle unha reviravolta ao blog e acórdalle á laranxa adsl de deixarnos fóra do mundo (seica temporalmente). A ver si por fin alguén nos bota un cable que xa nos tarda.

Boas festas

Pasade unhas boas festas todos e todas. Nós xa o facemos.

http://www.elfyourself.com/?id=1638962470

Por que non se montan tendas de todo a cinco?

Ou un mercadillo polas tardes ou unha feira nas fins de semana onde os artigos non pasen da tan redonda cantidade de 5 €. Unha falta de visión pequenoempresarial imperdoable nos parece. Certo é que o negocio este ten unha tempada máis ben curta, pero os beneficios son innegables e dan perfectamente para transformar o local en calquera outra opción comercial ata que se levante de novo a veda.
Que de que estamos falando? Pois de que se achega o tempo de sorteos en horas de café e de cambio de boliñas de papel por debaixo da mesa e de chamadas de xente descoñecida dicíndoche un nome dun compañeiro ou compañeira ao que respondes cun avergoñado "que ben, grazas". Curiosamente, mentres estou a escribir isto, chegoume un SMS de remitente descoñecido dicíndome o nome do afortunado ou afortunada (non vou dar pistas, je, je) que vai levar os meus cinco euros en regalos do amigo invisible.
E este andazo prenavideño enche as tendas dos chineses e as franquicias de artigos do fogar de centos de funcionarios e funcionarias dubitativas na procura de tangas bermellos ou monecos aguantapapeis co letreiriño "te archivo esto un momento?".
A Pirámide segue facendo isto. Mesmo hai quen compra regalos "todoterreno" na metade do ano porque tanto lle vale a Xan como a Perillán e é unha cousa que se quita de enrriba. Eu irei polas tendas mirando prezos con máis ansia que cando vou de rebaixas.
Por último, e como suxerencia de negocio, propoñemos que se poñan tendas de todo a cinco por San Caetano e arredores. E se de paso poñen cafés xa sería espectacular o asunto.

Eloxio da inconstancia (II)

A inconstancia. Descoñecemos si hai alguén que considere a inconstancia coma unha virtude. Máis ben todo o contrario. Ben sendo moi colega da ineficacia e a incapacidade; tamén boas pezas. Por que, logo, uns funcionarios e funcionarias tan encantadores e formais coma nós gastan tempo e miolos (que non horas de traballo) en facer unha loa a tan pouco considerada cualidade? Pois que queredes? Somos funcionarios. Podemos facer cousas irracionais sen que iso merme en absoluto a nosa profesionalidade e oculte o noso tan negado pero evidente corporativismo.

Incoherentemente, prosigamos. Na definición de inconstancia, o dicionario (si, temos un e sabemos como usalo) fala, entre outras cousas, do volátil cambio de ideas, sentimentos e actitudes sen un sólido argumento que o xustifique. O "virachaquetismo" (tremendo palabro) como modo de vida. Mais si pensabades que a nosa defensa da inconstancia vai destinada a disculpar unha das habilidades máis consideradas dentro da alta administración, parade de ler xa. Non imos a facer tal cousa... de momento. O noso empeño é o de gabar a tan, para nós, sagrada tarefa de deixar de ilusionarse ou interesarse por unha cousa sen aparente xustificación para facer outra máis pracenteira que máis adiante levará o mesmo camiño. Calquera psicólogo ou psiquiatra identificará isto coa insatisfacción e a frustración de non estar contento con un mesmo ou cunha alarmante baixa de autoestima que necesita tratamento de dúas sesións por semana a 50 € a sesión (corporativismos a nós, non). Preferimos consideralo como unha inesgotable ansia de saber e coñecer. Evidentemente, isto supón sacrificar a falta de profundidade no grao de coñecemento e caer no superficial pero, que carallo, un tampouco ten que sabelo todo. Para iso está a Wikipedia.

Pero tamén pode ser que a inconstancia sexa o espazo que hai entre dúas etapas de constancia (perogrullo administrativo) e mirado así, a inconstancia aproba raspado, non si? Daquela, a definición de inconstancia como período de tempo sen actividade constatada e recoñecida por determinado círculo social ao que se pertence, valería perfectamente para xustificar os nosos cada vez máis espazados silenzos blogomilleiros. E así, recoñecemos ante todas e todos vós a nosa inconstancia, sen complexos pero con dignidade, sabedores de que estes períodos de inconstancia para vós, son períodos de constancia para moitos outros e outras malia que lles pese.

Eloxio da inconstancia

Xa sigo mañá si tal.

O meme das oito cousas

Pásanos Elianinha o meme das oito cousas. Entendemos, non sabemos si acertadamente, que se trata de facer unha lista de oito cousas e falar delas. Como xa nos ten pasado outras veces con isto dos memes, resulta complicado facer algo relativamente persoal e con xeito entre varios e varias que estamos a facer esta Pirámide. Por iso, tiramos polo carreiro do medio e imos escoller oito actividades administrativas polas que sentimos especial simpatía ou o máis fondo dos desprezos. Velaí van.

1ª Facer “Notas Interiores”. Tamén chamadas choqueiramente “Notas Íntimas”. Trátase de pedir, preguntar ou respostar algo entre departamentos da mesma consellería. Non deixa de ser unha constancia escrita do asunto que tés entre mans. Que che requiran un papeliño destes entre compañeiros pode ter doble significado. O destinatario non se quere pillar os dedos co que lle estás a pedir, ou non lle caes simpático e quere que llo pidas por escrito para tocarte un pouco as partes baixas. Tamén se pode entender como un xesto de desconfianza.

2ª Xustificar pagamentos. Con moita diferenza, a actividade máis imaxinativa e esperpéntica que nos ofrece a administración. Xa temos escrito sobre ela varias veces e máis que o faremos. Cada departamento ten adxudicadas unhas partidas orzamentarias (unha pasta, vamos). Cando se fai o gasto, elabórase un documento no que figura a factura a pagar, con qué cartos se vai a pagar e por qué se debe pagar con eses cartos (daí o de xustificación de pagamento). Este documento vai destinado ao Interventor, que é o encargado de ver si a xustificación é razoable e pode autorizarse o pago.
Ven sendo unha especie de xogo estilo “verdá ou mentira?”. Pódense dar casos de pagar uns pinchos ou un ramo flores que ao chegar a Intervención convértense nunha impresora ou dúas caixas de papel membretado. Outras veces a ousadía é tal que se chega a xustificar a necesidade que ten a administración de mandar a un asesor a Londres para ver si cómpre mandar a Londres ao mesmo asesor mailo alto cargo ao que debe pleitesía. Non me digades que non da cancha facer isto. Calquera día convocamos un concurso literario de xustificación de pagamentos para ver o grado de vocación funcionarial que tendes.

3ª Facer unha fotocopia do DNI polas dúas caras. Ou mesmo por unha soa cara. Todo un reto de enxeñería. Non sabemos por qué non inclúen isto nos cursos da EGAP.

4ª Montar un arquivador definitivo (estes de cartón). Un dos membros da Pirámide gábase de ser o montador de arquivos definitivos máis rápido ao norte da consellería de presidencia. Calquera que tarde máis de dez segundos pode darse por vacilado. Ven sendo coma o cubo de Rubik pero cun toque máis pailán.

5ª Que uns funcionarios que non coñeces de nada te pidan os típicos e estúpidos regalos de promoción do departamento onde traballas e mentirlles dicindo que xa non hai. Sempre che queda a dúbida de saber quen é máis patético.

6ª Tomar posesión. Habería que suprimir esta expresión do dicionario administrativo por demasiado rimbombante. Parece que lle van nomear a un cabaleiro ou cabaleira dunha orde da masonería. Non ven sendo máis que ir ao departamento de persoal da consellería de turno para dicirlles que xa colliches as vacacións, que che quedan tres moscosos por pedir e que che encarguen a nova tarxeta para fichar pero sen presa. Aos que toman posesión por primeira vez dicirlles que estean ben seguros dos seus sentimentos e que algo dentro deles lles dirá si é o momento Aínda así, arrepentiranse toda a vida. Ah, e que non se esquezan de levar protección.

7ª Fichar. Meter a tarxeta na maquiniña. Piiiiip. Parece mentira que un simple son poda ser tan aliviador e tan cabrón ao mesmo tempo. Recomendamos que se utilice o son aliviador para facer un autoreseteo. Máis que nada para intentar deixar a saúde mental intacta. Por certo, os altos cargos non fichan.

8ª Atopar o bar ou cafetería que teña as tapas máis abondosas ou os medios bocadillos de tortilla máis baratos nun radio de 500 m do posto de traballo. Falan de que si ves camións aparcados diante dunha casa de comidas para porque se come ben e barato. Pois aplica o conto ás cafeterías pero cos funcionarios aparcados nas mesas. Non falla. Hai unha cafetería cerca de S. Caetano que se chama “Parlamento”. Non me digades que iso non é ir provocando.

Hala, acabouse. Mandámoslle este meme ás carrabouxinhas do Tevabuena, a Caixón de Xastra e a Casa da Micas. E tamén a todos e todas as xefas de gabinete. Que non terán elas e eles listas de oito cousas feitas nin nada. A mancheas, meus pobres.

Por unha nova linguaxe administrativa.

Quedou sempre moi bonito que os nosos gobernantes fixesen presentación das novas tecnoloxías que permiten realizar aos traballadores e traballadoras da administración as súas funcións dun xeito máis fiable e eficaz e moito máis rápido e cómodo para os administrados (para algúns).
Non imos negar que cando é certo que se presentan as innovacións tecnolóxicas (non tanto que efectivamente se aplican), salvo casos esperpénticos, si cumpren cos parámetros de eficacia e comodidade. Outra cousa é que o uso das novas tecnoloxías aplicadas á administración coincidan coas que habitualmente se desenvolve a cidadanía.
Respecto a isto último, na Pirámide coidamos que se está desestimar (na maior parte dos casos) un dos medios de comunicación directa que máis podería axudar a estreitar os lazos entre a administración e os cidadáns e cidadás. Referímonos ás mensaxes SMS. Non che hai medio máis popular, accesible e manexable polos administrados que un móbil. E a administración pública debera de telo en conta á hora de efectuar notificacións e comunicacións coa cidadanía e cos diversos departamentos que a integran, sen esquecer o achegamento que o manexo da lingua dos SMS favorecería entre as dúas partes.
Por iso queremos demostrar cun exemplo o que estamos a afirmar.


Xnta d Gz
Cons. Ndustria e Tursm
D.X. D Innovcon Tknlxik
Stgo d Kmpstla, 23 d outbr d 2007

Kmo x s ll ntfikou mdiant ofcio kn dta 2407 sua mprsa kncdusell nha axda ekonmik d 453 € xra adkscion d mtrial nformatko xra prmovr o uso ds novs tknolxias n sctor mprsarial.
Prviamnt a xstifkcon d axda dbra prsntar scrito asdo plo titlar ou rprsntant d mprsa n k knst xprsamnt a aceptcon d msma
Nfrmarll tamn k o praz xra aprtar a dkmntcon rmta o dia 25 d nvmbro.
Sdos.


Ao mellor a alguén escápaselle algunha cousa desta SMS (longa de máis se cadra) pero é normal. A linguaxe administrativa sempre foi vanalmente enrevesada. Pero polo demais...


NOTA: poñemos aquí o texto en “román paladino” para os que non fagan uso dos SMS e para os funcionarios e funcionarias que consideran que un oficio sen o seu papel membretado e o seu carimbo significa o comezo da anarquía e a fin do mundo civilizado.


Xunta de Galicia
Consellería de Industria e Turismo
Dirección Xeral de Innovación Tecnolóxica
Santiago de Compostela, 23 de outubro de 2007

Como xa se lle notificou mediante oficio con data 02-09-07 a súa empresa concedéuselle unha axuda económica de 453 € para a adquisión de material informático para promover o uso das novas tecnoloxías no sector empresarial.
Previamente á xustificación da axuda, deberá presentar un escrito asinado polo titular ou representante da empresa no que conste expresamente a aceptación da mesma.
Informarlle tamén, que o prazo para aportar a documentación remata o día 25 de novembro.

Un cordial saúdo.